Mijn laatste blog is alweer van even geleden. Dat komt eigenlijk omdat er niet zoveel te melden is. Maar dat is eigenlijk ook niet waar. Er is heel veel gebeurd maar dat is voornamelijk in mijn hoofd geweest. En het is goed omdat ook van me af te schrijven. Dat werkt voor mij altijd wel goed en geeft mij ook een bepaalde rust. Vandaar dus vandaag weer een blog van Ikkie.
Slotervaartziekenhuis
Toen ik de afspraken van het Slotervaartziekenhuis mee kreeg….voelde de data van mijn volgende afspraken een beetje als ‘de ver van mijn bed show’. Het was toen eind januari en de eerste afspraak zou 30 maart zijn. Een informatieve afspraak. Op 16 april dan drie gesprekken met diverse mensen. En dan op 28 april het antwoord JA of NEE. En nu nog iets meer dan een week en dan is het toch 30 maart…..en dan nog een maandje en dan weet ik meer. Het gaat nu ineens toch wel hard. En ben daardoor best al een heel klein beetje nerveus. Maar dat lijkt me ook heel gezond toch? Het is ook wel fijn hoor dat er een aantal weken tussen zit. Want het is niet zomaar wat zo’n operatie. Daar moet je heel serieus mee omgaan!
Maar hoe zijn mijn afgelopen weken verlopen?
Op zich zijn ze goed verlopen. Ik denk wel heel veel aan wat er gaat komen. Hoe zal het allemaal gaan? Die afspraken in het ziekenhuis, en het straks wachten op het uiteindelijke antwoord?
En dan verder….. Soms ben ik wel eens bang en dan bekruipt mij de angst dat ze iets ergs bij mij zullen ontdekken en het allemaal niet door kan gaan. Dat is meestal in de nacht als ik even naar de wc geweest ben en weer wil verder slapen. Gelukkig is dat lang niet elke nacht zo en kan ik het ook wel weer snel relativeren. Maar op dat moment is dat zeker niet leuk.
Waar ik wel heel blij (misschien wel te zacht uitgedrukt, heel heel blij) mee ben is dat ik mezelf qua eten en drinken goed in de hand heb. Ja ik kan wel zeggen dat ik nu een week of twee echt heel trots ben op mijn zelf. Ik heb weer dat positieve ‘stemmetje’ dat mijn gedachten tegenspreekt. Mijn gedachten zegt namelijk heel vaak dat ik trek heb en best wat mag. (misschien niets bij voor te stellen, maar bij mij is dat stemmetje er echt de hele dag, en dat is dus de hele dag vechten!) Maar nu is daar de ‘tegenpartij’ die zegt niet doen! Door het inderdaad niet te doen, gaat de weegschaal ook weer omlaag en geeft dat mij weer die positieve energie om door te gaan. En dat is echt een hele tijd geleden dat deze twee dingen in mijn leven er waren. Het lijkt allemaal zo simpel, maar zo simpel is/was het niet voor mij. En is het nog niet. Want het is een heel dun draadje, waar ik zo weer vanaf val. Dat weet ik maar heel goed. Door de positieve energie kan ik heel streng zijn voor mij zelf omdat het resultaat er is. En door het resultaat wil je meer….. Wel een valkuil voor mijzelf want ik weet van mijzelf dat ik de lat heel snel te hoog leg en teveel van mezelf verwacht en dan daardoor teleurgesteld wordt. Conclusie dan kan ik weer opnieuw beginnen. Ik weet dat van mezelf dus moet daar ook aan werken voor mijzelf. Ik weet nu dat ik mijn best doe, dat moet ik blijven doen. Daarvan genieten en het resultaat van de weegschaal is daar dan het gevolg weer van. Daar ligt niet mijn focus. (Is niet altijd makkelijk hoor want ik wil die kilo’s er eigenlijk zo snel mogelijk af hebben!)
Eten omdat het moet en niet omdat je honger hebt
Straks (na een eventuele operatie) zal ik zes eetmomenten hebben. Deze zijn zeker kleiner in hoeveelheid dan nu. Zes eetmomenten is een voor mij bekende eetmanier. Waar ik sport en eetadvies krijgt werken ze ook met deze zes eetmomenten. Dat is wel fijn. Uit ervaring weet ik dat dit heel goed werkt. En dat het ook een goede houvast is. Ik heb dat ook weer opgepakt en moet zeggen dat het toch weer moeilijk is om aan die zes momenten te komen….vaak zijn het er vier….dus te weinig. Ik ga daar echt verder aan werken om daar zeker zes momenten van te maken. Dus werk aan de winkel. Het gewicht gaat eraf en ik ga verder. Ik wil natuurlijk dat het sneller gaat…. Ik ga verder en zie wel waar het uitgaat komen. Blijkt dat er nog meer af moet dan ga ik verder. Het doel dat ik nu voor ogen heb, ligt dichterbij dan elk eerder doel dan ik gehad heb. Het is te overzien. En dan maar een maandje later geopereerd. Dat houd ik ook nog wel vol hoor. Ik merk ook nu weer heel goed dat nee zeggen op iets als een gebakje, snoepje of koekje veel meer voldoening oplevert dan het wel te nemen. Dan blijf je weer met een schuldgevoel zitten en trekt je weer de negativiteit in. Geen goed idee dus! Dat zijn de dingen in mijn hoofd waar ik druk mee ben.
Toch denk ik ook al verder. Dromen heet dat. Ik lees veel over de operatie en het traject erna.
En dan stel ik mezelf voor hoe ik mezelf straks zal voelen. Hoe ik eruit zie…. Dat zijn van die heerlijke momenten. Alleen al het idee dat deze dromen waarschijnlijk uitkomen…. Heerlijk!
Veel lezen en veel informatie
Vorige week kreeg ik van mijn moeder een stapel EVA’s en daar stond in 1 van de bladen een artikel van een vrouwtje die hetzelfde gewicht en dezelfde lengte als mij had. Zij is ook geopereerd en zij is 60 kilo afgevallen. Nou als ik dat lees…. dan durf ik daar niet aan te denken.
Met minder ben ik ook heel blij. Mijn moeder wist helemaal niet dat dit in 1 van de bladen stond.
Het was echt de eerste die ik pakte van de stapel. Zo bijzonder om dat te lezen. En zo ontzettend motiverend!
Zo las ik afgelopen vrijdag op twitter dat Wendy van Dijk een blad heeft en dat daar een interview met Danny (van Obese) in stond. Je moet weten dat ik altijd naar Obese gekeken heb en erg geïnteresseerd was in de mensen zelf. In Danny herkende ik heel veel van mijzelf. Helaas is Danny na heel veel te zijn afgevallen weer erg aangekomen. Heb dat altijd heel sneu gevonden. Ik was erg nieuwsgierig naar het artikel en heb uiteindelijk het blad gekocht. En wat denk je….hij is ook geopereerd. Ook hij. Dat wist ik niet…. Zijn artikel was goed voor mij om te lezen. Hij herkende ook dat gevoel van falen. Operatie betekent dat je gefaald hebt….. Wel fijn om te lezen dat hij zich nu veel beter voelt. Dat zijn focus niet ligt op de weegschaal maar op het gezond willen eten en drinken. En het gevolg daarvan is dan vanzelf zichtbaar in je gewicht.Het bleek dat hij afgelopen vrijdag bij RTL Late Night was. Dus dat zeker even teruggekeken. Wat ontzettend dapper van hem om zo zijn verhaal te doen. En dat terwijl heel Nederland zijn mening klaar heeft….. Ja ik ben echt trots op hem!Zomaar twee dingen die op mijn pad kwamen doormiddel van lezen. Die mij zeker positieve energie gaven.
En toen was daar het contact met het vrouwtje bij ons uit de kerk
Afgelopen vrijdag ging ik sporten en ik was weer lekker wat gewicht kwijt. Dus helemaal happy was ik. Toen bleek dat zij, het vrouwtje bij ons uit de kerk, er ook was. Zij is in het najaar 2014 geopereerd en ziet er zo goed uit. Ik gaf haar een dikke kus en vertelde haar dat ik er ook voor ga.
Ze was zo blij voor mij. En we hebben even heerlijk gepraat. Ik kreeg van dat alles weer zoveel energie. Echt heel fijn! Ze heeft mijn blog gelezen en heel heel lief gereageerd. Zo bijzonder allemaal! Vanmorgen in de kerk haar ook weer gesproken en we gaan gauw even samen een bakkie doen zodat ik al mijn vragen op haar af kan vuren. Kijk al naar uit hoor dat bakkie!
Via internet ook een vrouwtje gevonden dat in het Slotervaartziekenhuis geholpen is en die heeft ipv van alles op te schrijven, heeft zij haar verhaal op Youtube gezet. Elke week geeft zij een update. Ze is nu 18 weken geleden geholpen. Ik heb echt al haar filmpjes zitten kijken en daardoor alweer een heleboel nieuwe dingen/tips/ervaringen gehoord waar ik mijn voordeel mee kan doen. Maar ook goed dat je weet wat je kunt verwachten. Ik slurp alle info nu op.
Het maakt me niet onrustig. Ik wil gewoon weten wat ik ongeveer kan verwachten..
Het vrouwtje uit de kerk adviseerde mij om lid te worden van een Facebookpagina van de bariatrie van het Slotervaartziekenhuis Dus dat heb ik net ook gedaan…en dan blijf ik maar weer lezen. Ik heb mij ook officieel voorgesteld zoals dat gevraagd werd. Toch wel weer een stap…
Nou al met al is het weer een heel verhaal geworden. En er zal de komende weken wel weer het een en ander te vertellen zijn. Mijn volgende blog schrijf ik na 16 april als ik mijn drie afspraken gehad heb en voor 28 april als ik een antwoord krijg.
Groeten en geniet van het leven,
Ikkie
Het verhaal van Ikkie 